بهتره که به عکاس این موارد رو نگید:
۱) “شما حق نداری در این مکان عکاسی کنی.”
در ۹۰% مواقع وقتی این حرف زده می‌شه، گوینده تصور درستی از حرفی که داره می‌زنه نداره. همیشه یادمون باشه، عکاسی کردن در مکان‌هایی که اجازه عکاسی در اون وجود نداره، آخرین کاریه که هر عکاسی می‌خواد انجام بده.
وقتی عکاسی دوربین خودش رو در آورده و شروع به عکاسی کرده، اطمینان داره که می تونه به صورت قانونی عکاسی کنه. در این مواقع شنیدن جمله‌هایی مثل “مسائل امنیتی” و “مالکیت خصوصی” دقیقا حرف‌هایی هستند که عکاس‌ها نمی‌خوان بشنون.
۲) “سلام، از من هم عکس می‌گیری؟”
عکاس‌ها بعد از مدتی بعد از شنیدن این حرف مسیر خود را به سمت دیگری منحرف می‌کنند و خیلی ساده خودشون رو به نشنیدن می‌زنند. چون یا باید عکس رو در نهایت پاک کنند یا باید شخصی که در عکس است رو در شبکه های اجتماعی پیدا کنند و براش بفرستند که خب… معمولا شدنی نیست.
این حرف یعنی کاری رو که داری انجام می‌دی متوقف کن و بیا روی عکس گرفتن از من تمرکز کن! هیچ وقت نباید فراموش کنیم، مثل هر شغل دیگری عکاسی هم یک شغل است و عکاس مشغول انجام کارشه، همون‌طور که شما دوست ندارید بین کارتون کسی حواستون رو پرت کنه یا مزاحم‌تون بشه، عکاس هم همین احساس رو داره.
۳) “عکس ها رو برام می‌فرستی؟”
هیچ ایده ای دارید که این جمله چرا عکاس رو عصبانی می‌کنه؟
خوب این‌طوری بهش فکر کنید که دوربین عکاس به صورت طبیعی یا خدادادی بهش داده نشده! بلکه زحمت کشیده و وسیله کارش رو خریده. وقتی هر عکاسی این جمله رو می‌شنوه که “این عکس رو برام بفرست“ معمولا این فکر به ذهنش میرسه که “چرا که نه؟من برای خرید این دوربین هیچ زحمتی نکشیده‌ام، مجانی همراهم بوده، البته که باید مجانی هم برای شما عکسهایی که می‌گیرم رو بفرستم!!“
اشتباه برداشت نکنید، همه دوست دارند عکس‌هاشون رو با دوستان‌شون به اشتراک بگذارند، هرچند که خوشبختانه همه معمولا هزینه عکس‌ها رو پرداخت می‌کنند(!!)، اما زمانی که عکاس کسی رو نمی‌شناسه یا به سختی می‌شناسه، خواستن عکس‌ها به صورت مجانی، گذشتن از خط قرمزهاست.
پس اگر عکاسی که بهش این حرف رو می‌زنید حرفه‌ایه و عکس شما عکس خوبی شده است، این حق طبیعی عکاس‌ست که درخواست هزینه عکس رو از شما داشته باشه. ولی شاید ازتون طلب هزینه نکنه، پس این شما باشید که بهش تعارف کنید.
۴) “منم برای عکست یک ایده دارم … “
اگر عکاس نیستید و به هر دلیلی دارید این مطلب و می‌خونید، لطفا این چند نکته رو به عنوان یک درخواست خیلی مهم برای همکاری با عکاس‌ها ببینید.
- همه عکاس‌ها، ایده‌ها و ژست‌های مورد نظرشون رو با دقت و حساسیت بالا انتخاب کرده‌اند.
- تجربه نشون داده وقتی که عکاس سر تسلیم پایین می‌آورد و عکس رو به روشی که بقیه می‌خواهند می‌گیرد، نتیجه خیلی نامناسب از آب در می‌آید.
- صادقانه بگویم، گاهی اوقات اشکالی ندارد که شما ایده را بدهید به عکاس، اما در اکثر مواقع ایده‌ای که برای عکاسی ارائه می‌شود ناب نیست، و معمولا قبلا جایی دیده شده است. حتی شاید خیلی نامناسب و کلیشه‌ای هم باشد.
- هیچ کس در هیچ شغل و حرفهای دوست ندارد بهش گفته شود چطور و چگونه کارش را انجام دهد.
به عکاس اطمینان کنید و بدونید که کارش رو بلده. دستش رو باز بذارید و اجازه بدید به عکسی که می‌خواد برسه. برای همینه که عکاس حرفهای پیش شماست، وگرنه ژست‌های کسل کننده و لبخندهای مصنوعی احتیاجی به عکاس حرفهای نداره.
۵) “می‌شه همه عکس ها رو بهم بدی؟ …”
نه، نمی‌شه!
دلیل منطقی‌ای وجود دره برای اینکه بعضی از عکس ها به شما داده نمی‌شه. اون‌ها به اندازه کافی خوب نبودند و یا عین همون عکسهایی هستند که در نهایت به شما داده شده‌اند.
مجموعه عکسهایی که در نهایت به شما داده می‌شود، انتخابی از بهترین عکسهایی است که از شما گرفته شده است. اگر همه عکس‌ها به شما داده شود، عکسهایی که به نتیجه مطلوب نرسیده‌اند، کیفیت کلی مجموعه‌ای که به شما داده شده را پایین می آورد و از اعتبار عکاس هم به همان اندازه کم می کند.
به عکاس اعتماد کنید. او بهترین عکس‌ها را به شما تحویل می دهد.
۶) “دوست ندارم کسی ازم عکس بگیره! “
ما هم درک می کنیم، بعضی از افراد به هر دلیلی دوست ندارند عکسشون گرفته بشه، اگر شما جزو این دسته هستید از دوربین دوری کنید.
اما نرید پیش عکاس و بهش بگید از من عکس نگیر!!
عکاس مجبوره قابش رو ببنده و کادری که باید تحویل بده رو بسازه، لذا به حرف شما گوش نمیکنه.
در هر رویدادی حداقل یک نفر هست که دوست نداره عکسی ازش ثبت بشه. می‌تونید این رو با عکاس درمیون بذارید، اما توجه داشته باشید که عکاس سفارش گرفته و کاری که ازش خواسته شده رو داره انجام می‌ده. اگر از اون خواسته شده باشه که از تمام افراد حاضر عکاسی کنه، او این کارو باید انجام بده.
۷) “شما باید یک دوربین حرفه‌ای‌تر داشته باشی.”
واقعا حرفی اشتباه‌تر از این هست که به عکاس گفته شود؟ نمی‌دونم، فکر نمی‌کنم باشه. عکاس ابزار کار خودش رو به خوبی می‌شناسه، اگر شما اطلاعات خیلی زیادی دارید و حساسیت بالایی دارید، موقع سفارش کارتون باید دقیقا ابزاری رو که می‌خواهید درخواست کنید.
۸) “می‌شه این عکس رو برام ویرایش کنی؟”
این حرف هم مثل بعضی حرفهای دیگه است که عکاس نشنیده می‌گیره و بیشتر وقت‌ها با خودش میگه “من عکاسم، نه جادوگر“.
بیشتر افراد تصور می‌کنند ویرایش عکس به آسونی بشکن زدنه. اما وقتی با نرم‌افزارهای مربوطه آشنا باشید، می‌بینید که واقعا به این آسونی نیست.
وقتی عکاس از ابتدا کارش رو به درستی انجام داده، برداشتن سیاهی‌های دورچشم، چروک‌های پوست، لکه‌ها و چیزهای دیگه، کار غیر عُرف برای عکاس حساب می‌شه.
حرف من رو اشتباه برداشت نکنید، برای عکاس اشکالی نداره که لکه‌ها و چروک‌هارو برداره، اما زمانی که تخصص‌ها کنار گذاشته بشن و تخصص عکاس با کسی که کارش روتوش عکس‌هاست اشتباه گرفته بشه، اتفاقی خوبی نمی افته!
۹) “اشکالی نداره دوربینت رو هم با خودت بیاری؟”
به طور معمول برای عکاس‌ها اشکال نداره، و دوربین همراهشون هست، اما حق بدین، زمان‌هایی هست که حتی عکاس‌ها هم می‌خواهند استراحت کنند!
گاهی وقت‌ها عکاس‌ها با خودشون دوربین رو همه‌جا می‌برند ولی هیچ عکسی نمی‌گیرند، اما این آزادی رو دارند که هرکاری می‌خوان با دوربینشون بکنن.
گفتن “می‌شه لطفا دوربینت و با خودت بیاری؟” یعنی “من یک عکاس حرفهای می‌خوام ولی نمی‌خوام پولش رو بدم” حتی گاهی وقت‌ها وقتی عکاس‌ها عکس نمی‌گیرند با آنها برخورد غیر دوستانه می‌شه.
این یکی از دلایلی هست که معمولا عکاس‌ها دوربین خودشون رو به مهمونی‌ها و دوره‌همی‌ها نمی‌برند.
۱۰) “کِی این عکس‌هارو تو شبکه‌های اجتماعی می‌ذاری؟”
و در نهایت و آخر از همه می‌رسیم به این نکته: “کی عکس‌هارو می‌ذاری تو پیجت؟”
همه عکاس‌ها این جمله رو بارها شنیده‌اند، به خاطر این که همه می‌خوان عکسهایی که بهشون مربوط می‌شه رو ببینند. در واقع بیشتر عکاس‌ها، عکس‌ها رو در شبکه‌های اجتماعی نشر می‌دن. اما قسمت آزاردهنده ماجرا گرفتن آزادی از عکاس‌ست که خودش نمی‌تونه از عکسش لذت ببره و بدون حق انتخاب باید همه رو انتشار بده.
اگر توقعی از عکاس‌ها نبود، آنها شاید یک عکس از هر مجموعه رو انتشار می‌دادند، اما معمولا فشار بر روی عکاس برای گذاشتن همه عکس‌هاست که ماجرا رو ناخوشایند می‌کنه.
در نهایت، عکاسی شغل خیلی خوبی است، هم برای زندگی هم برای کسب درآمد. تمام مطالبی که گفتیم فقط برای آشنا شدن بیشتر با دنیای عکاس‌ها و طرز فکر کردن آنها بود و اینکه بتونیم روابط بهتری با عکاس ها حین پروژه های کاری داشته باشیم.
اگر یک عکاس حرفه ای هستید، همین الان می توانید به صورت رایگان عضو عکاسان کادرو شوید.
فوق العاده بود – درد و دل بیشتر عکاسا – مخصوصا این جمله (( من عکاسم، نه جادوگر ))
و
“می‌شه همه عکس ها رو بهم بدی؟ …”
نه، نمی‌شه!